Ραψωδία Α (92-100)

Καὶ τότε δὴ θάρσησε καὶ ηὔδα μάντις ἀμύμων΄
”οὔτ’ ἄρ’ ὅ γ’ εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται οὔδ’ ἑκατόμβης,
ἀλλ’ ἕνεκ’ ἀρητῆρος, ὃν ἠτίμησ’ Ἀγαμέμνων
οὐδ’ ἀπέλυσε θύγατρα καὶ οὐκ ἀπεδέξατ’ ἄποινα, 95
τοὔνεκ’ ἄρ’ ἄλγε’ ἔδωκεν ἑκηβόλος ἠδ’ ἔτι δώσει΄
οὐδ’ ὅ γε πρὶν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἀπώσει,
πρὶν γ’ ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἑλικώπιδα κούρην
απριάτην ἀνάποινον, ἄγειν θ’ ἱερὴν ἑκατόμβην
ἐς Χρύσην΄ τότε κέν μιν ἱλασσάμενοι πεπίθοιμεν.” 100

Ἀπόδοση
Καὶ τότε δὴ θάρρεψε καὶ μίλησε ὁ μάντις ὁ ἔξοχος΄
”οὔτε λοιπὸν ὅ γε γιὰ καύχημα ἐπιμέμφεται οὔτε γιὰ ἑκατόμβη,
ἀλλὰ ἕνεκα τοῦ ἱερέως, τὸν ὁποῖον ἡτίμασεν ὁ Ἀγαμέμνων
οὔτε ἐλευθέρωσε τὴν θυγατέρα καὶ οὔτε ἀποδέχθηκε τὰ λύτρα, 95
τούτου ἕνεκα ἄρα ἄλγη ἔδωσεν ὁ ἑκηβόλος καὶ ἀκόμη θά δώσει΄
οὔτε ὅ γε πρὶν ἀπ’ τοὺς Δαναοὺς τὸν ἐπαίσχυντο λοιμὸ θ’ ἀπωθήσει,
πρίν γε στὸν πατέρα τὸν ἀγαπητὸ δώσουμε τὴν ἑλικώπιδα κόρη
ἀπλήρωτη χωρὶς λύτρα, καὶ ἄγουμε ἱερὴ ἑκατόμβη
εἰς Χρύσην΄τότε ἂν αὐτὸν μεταπείσουμε θὰ ἐξιλεωθοῦμε.” 100