Ραψωδία Α (53-67)

Ἐννῆμαρ μὲν ἀνὰ στρατὸν ᾤχετο κῆλα θεοῖο,
τῇ δεκάτῃ δ’ ἀγορήνδε καλέσσατο λαὸν Ἀχιλλεύς΄
τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη΄ 55
κήδετο γὰρ Δαναῶν, ὅτι ῥα θνῄσκοντας ὁρᾶτο.
οἱ δ’ ἐπεὶ οὖν ἤγερθεν ὁμηγερέες τ’ ἐγένοντο,
τοῖσι δ’ ἀνιστάμενος μετέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς΄
” Ἀτρεΐδη, νῦν ἄμμε παλιμπλαγχθέντας ὀΐω
ἄψ ἀπονοστήσειν, εἴ κεν θάνατόν γε φύγοιμεν, 60
εἴ δὴ ὁμοῦ πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς΄
ἀλλ’ ἄγε δὴ τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα,
ἢ καὶ ὀνειροπόλον, καὶ γὰρ τ' ὄναρ ἐκ Διός ἐστιν,
ὃς κ’ εἴποι ὅ τι τόσσον ἐχώσατο Φοῖβος Ἀπόλλων,
εἴτ’ ἄρ’ ὅ γ' εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται εἴθ’ ἑκατόμβης, 65
αἴ κεν πως ἀρνῶν κνίσης αἰγῶν τε τελείων
βούλεται ἀντιάσας ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι.”

Ἀπόδοση
Γιὰ ἐννέα ἡμέρες μὲν ἀνὰ στρατὸ ἐξαπέλυε βέλη θεῖα,
τὴν δεκάτη δὲ σὲ ἀγορὰ κάλεσε τὸν λαὸ ὁ Ἀχιλλεύς
γιατὶ αὐτὸ ἐπὶ τὶς φρένες τοῦ ἔθεσε ἡ θεὰ λευκώλενος Ἥρα΄ 55
γιατὶ μεριμνοῦσε γιὰ τοὺς Δαναούς, ὅτι νὰ θνήσκουν τοὺς βλέπει.
οἱ δὲ ὅταν λοιπὸν συγκεντρώθηκαν καὶ ὁμήγυρη ἔγιναν,
ἀπ’ αὐτοὺς δὲ ἀνιστάμενος εἶπε ὁ στοὺς πόδας ταχὺς Ἀχιλλεύς΄
” Ἀτρεΐδη, τώρα ἐμεῖς ὀπισθοδρομούμενοι νομίζω
πίσω νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν πατρίδα, ἂν θάνατόν γε ἀποφύγουμε, 60
ἂν δὴ μαζὶ καὶ πόλεμος δαμάζει καὶ λοιμὸς τοὺς Ἀχαιούς΄
ἀλλ’ ἔλα δὴ κάποιον μάντη νὰ ῥωτήσουμε ἢ ἱερέα,
ἢ καὶ ὀνειροκρίτη, γιατὶ καὶ τ’ ὄνειρο ἐκ Διὸς εἶναι,
ὁ ὁποῖος νὰ μᾶς πεῖ γιατὶ τόσο χολώθηκεν ὁ Φοῖβος Ἀπόλλων,
εἴτε ἔτσι ὅ γε γιὰ καύχημα μᾶς ἐπιμέμφεται ἢ γιὰ ἑκατόμβη, 65
ἐὰν μήπως ἀρνῶν κνίσα καὶ αἰγῶν τελείων
βούλεται ἀντιστάθμισμα ἐμᾶς ἀπὸ λοιμὸ ν’ ἀποτρέψει.”