Ραψωδία Α (68-83)

Ἤτοι ὅ γ’ ὣς εἰπὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο΄ τοῖσι δ’ ἀνέστη
Κάλχας Θεστορίδης, οἰωνοπόλων ὄχ’ ἄριστος,
ὃς ᾔδη τά τ’ ἐόντα τά τ’ ἐσσόμενα πρό τ’ ἐόντα, 70
καὶ νήεσσ’ ἡγήσατ’ Ἀχαιῶν Ἴλιον εἴσω
ἣν διὰ μαντοσύνην, τήν οἱ πόρε Φοῖβος Ἀπόλλων΄
ὅ σφιν ἐϋ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν΄
”ὦ Ἀχιλεῦ, κέλεαί με, Διΐ φίλε, μυθήσασθαι
μῆνιν Ἀπόλλωνος ἑκατηβελέταο ἄνακτος΄ 75
τοὶ γὰρ ἐγὼν ἐρέω΄ σὺ δὲ σύνθεο καὶ μοι ὄμοσσον
ἦ μέν μοι πρόφρων ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν΄
ἦ γὰρ ὀΐομαι ἄνδρα χολωσέμεν, ὃς μέγα πάντων
Ἀργείων κρατέει καὶ οἱ πείθονται Ἀχαιοί΄
κρείσσων γὰρ βασιλεὺς ὅτε χώσεται ἀνδρὶ χέρηϊ΄ 80
εἴ περ γάρ τε χόλον γε καὶ αὐτῆμαρ καταπέψῃ,
ἀλλά τε καὶ μετόπισθεν ἔχει κότον, ὄφρα τελέσσῃ,
ἐν στήθεσσιν ἑοῖσι΄ σὺ δὲ φράσαι εἴ με σαώσεις.”

Ἀπόδοση
Ἔτσι ὅ γε ὣς εἶπεν κάθισε΄ ἀπ’ αὐτοὺς δὲ ἀνέστη
ὁ Κάλχας Θεστορίδης, οἰωνοσκόπων ἐξόχως ἄριστος,
ὁ ὁποῖος βλέπει τά τε παρόντα τά τε μελλούμενα τά τε παρελθόντα, 70
καὶ τῶν νηῶν ἡγήθηκε τῶν Ἀχαιῶν στὸ Ἴλιον ἔσω
διὰ τῆς μαντοσύνης του, τὴν ὁποία τοῦ πόρισε ὁ Φοῖβος Ἀπόλλων΄
αὐτὸς γι’ αὐτοὺς ἐϋφρονέων ἀγόρευσε καὶ μετέειπεν΄
” ὦ Ἀχιλεῦ, με κελεύεις, τοῦ Διὸς φίλε, νὰ μιλήσω
γιὰ τὴν μῆνιν τοῦ Ἀπόλλωνος ἑκατηβόλου ἄνακτος 75
γι’ αὐτὸν ἐγὼ θὰ μιλήσω΄ σὺ δὲ σύντρεχε καὶ σὲ μένα ὀρκίσου
ἀλήθεια μὲν ἐμένα πρόθυμα μὲ ἔπη καὶ μὲ ἔργα νὰ βοηθήσεις΄
γιατὶ ἀλήθεια νομίζω ἄνδρα θὰ χολώσω, ὁ ὁποῖος μέγα πάντων
τῶν Ἀργείων ἐπικρατεῖ καὶ σ’ αὐτὸν πείθονται οἱ Ἀχαιοί΄
γιατὶ καλύτερος βασιλεὺς ὅταν χολωθεῖ μὲ ἄνδρα χειρότερο΄ 80
ἂν πάρα πολύ τε χόλο γε καὶ αὐθημερόν χωνέψει
ἀλλά τε καὶ πίσω κρατάει τὴν ὀργή, ἑὼς ὅτου νὰ ἐκδικηθεῖ,
στὰ στήθη του΄ σὺ δὲ σκέψου ἂν με θὰ σώσεις.”