Ραψωδία Α (84-91)

Τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφην πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς΄
”θαρσήσας μάλα εἰπὲ θεοπρόπιον ὅ τι οἶσθα΄ 85
οὐ μὰ γὰρ Ἀπόλλωνα Διΐ φίλον, ὧ τε σύ, Κάλχαν,
εὐχόμενος Δαναοῖσι θεοπροπίας ἀναφαίνεις,
οὔ τις ἐμεῦ ζῶντος καὶ ἐπὶ χθονὶ δερκομένοιο
σοὶ κοίλῃς παρὰ νηυσὶ βαρείας χεῖρας ἐποίσει
συμπάντων Δαναῶν, οὐδ’ ἣν Ἀγαμέμνονα εἴπῃς, 90
ὃς νῦν πολλὸν ἄριστος Ἀχαιῶν εὔχεται εἶναι.”

Ἀπόδοση
Στὸν δὲ ἀποκρινόμενος προσεῖπεν ὁ στοὺς πόδας ταχὺς Ἀχιλλεύς΄
”θάρρεψε πολὺ καὶ εἰπὲ τὴν προφητεία ποὺ γνωρίζεις΄ 85
γιατὶ μὰ τὸν Ἀπόλλωνα τοῦ Διὸς φίλον, στὸν ὁποῖόν τε σύ, Κάλχαν,
εὐχόμενος στοὺς Δαναοὺς τὶς προφητεῖες φανερώνεις,
κανένας ὅσο ζῶ καὶ στὴν γῆ ὅσο βλέπω
σὲ σένα στὶς κοῖλες κοντὰ νῆες βαριὰ χέρια δὲν θὰ σηκώσει
ἀπ’ ὅλους τοὺς Δαναούς, οὔτε ἂν γιὰ τὸν Ἀγαμέμνομα εἴπῃς, 90
ὁ ὁποῖος τώρα πολὺ ἄριστος τῶν Ἀχαιῶν καυχᾶται πὼς εἶναι.”