Ραψωδία (285-291)

Τὸν δ᾿ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων΄ 285
"ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα, γέρον, κατὰ μοῖραν ἔειπες΄
ἀλλ᾿ ὅδ᾿ ἀνὴρ ἐθέλει περὶ πάντων ἔμμεναι ἄλλων,
πάντων μὲν κρατέειν ἐθέλει, πάντεσσι δ᾿ ἀνάσσειν,
πᾶσι δὲ σημαίνειν, ἅ τιν᾿ οὐ πείσεσθαι ὀΐω΄
εἰ δὲ μιν αἰχμητὴν ἔθεσαν θεοὶ αἰὲν ἐόντες, 290
τοὔνεκά οἱ προθέουσιν ὀνείδεα μυθήσασθαι;"

Ἀπόδοση

Στὸν δὲ ἀποκρινόμενος εἶπε ὁ κρείων Ἀγαμέμνων΄ 285
‘’ναὶ δὴ ταῦτά γε ὅλα, γέρον, ὀρθῶς τὰ εἴπες΄
ἀλλὰ αὐτὸς ἐδῶ ἐθέλει ὑπεράνω πάντων νὰ εἶναι τῶν ἄλλων,
ἀπ᾿ ὅλους μὲν νὰ ἐπικρατεῖ ἐθέλει, ὅλους δὲ ν᾿ ἀνάσσει,
σ᾿ ὅλους δὲ νὰ δίνει διαταγές, στὰ ὁποία δὲν νομίζω νὰ πεισθοῦν
ἂν δὲ αὐτὸν αἰχμητὴ ἔθεσαν οἱ θεοὶ ποὺ αἰώνιοι εἶναι, 290
τούτου ἕνεκα αὐτοὶ τὸν ἔκαναν πρόθυμο ὀνειδισμοὺς νὰ λέει;’’