Ραψωδία Α (1-7)

Μήνιν ᾄειδε, θεά, Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
οὐλομένην, ἣ μυρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε,
πολλὰς δ’ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν
ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν
οἰωνοῖσί τε πᾶσι, Διὸς δ’ ἐτελείετο βουλή, 5
ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε
Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.

Ἀπόδοση
Τὴν μήνιν τραγούδησε, θεά, τοῦ Πηλειάδου Ἀχιλλέως
τὴν ὀλέθρια, ἡ ὁποία μύρια στοὺς Ἀχαιοὺς ἄλγη ἔθεσε,
πολλὲς δὲ γενναίες ψυχὲς στὸν Ἄδη ἔπεμψε
ἡρώων, αὐτοὺς δὲ λεία ἔκανε στοὺς κύνες
καὶ στοὺς πάντες οἰωνούς, τοῦ Διὸς δ’ ἐτελείωσε ἡ βουλή, 5
ἀπὸ τότε ποὺ γι’ αὐτὸ πρῶτα διαχωρήστηκαν καὶ μάλωσαν
ὁ Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ ὁ θεῖος Ἀχιλλεύς.