Ραψωδία Α (357-363)

Ὣς φάτο δάκρυ χέων, τοῦ δ᾿ ἔκλυε πότνια μήτηρ
ἡμένη ἐν βένθεσσιν ἁλὸς παρὰ πατρὶ γέροντι΄
καρπαλίμως δ᾿ ἀνέδυ πολιῆς ἁλὸς ἠΰτ᾿ ὀμίχλη,
καί ῥα πάροιθ᾿ αὐτοῖο καθέζετο δάκρυ χέοντος, 360
χειρί τέ μιν κατέρεξεν, ἔπος τ᾿ ἔφατ᾿ ἔκ τ᾿ ὀνόμαζε΄
"τέκνον, τί κλαίεις; τί δέ σε φρένας ἵκετο πένθος;
ἐξαύδα, μὴ κεῦθε νόῳ, ἵνα εἴδομεν ἄμφω."

Ἀπόδοση
Ἔτσι εἶπε δάκρυ χύνοντας, αὐτὸν δὲ ἄκουσε ἡ πότνια μήτηρ
καθήμενη στὰ βάθη τῆς θαλάσσης δίπλα στὸν πατέρα γέροντα΄
ταχέως δὲ ἀνεδύθη ἀπ᾿ τὴν γαλήνια θάλασσα ὡσὰν ὀμίχλη,
καὶ τότε ἐνώπιον αὐτοῦ κάθισε ποὺ δάκρυ ἔχυνε, 360
μὲ τὸ χέρι τε αὐτὸν χάϊδεψε, ἔπος τε εἶπε ὀνομάζοντάς τον΄
"τέκνο, τὶ κλαῖς; ποιὸ δὲ στὶς φρένες σου ἦλθε πένθος;
φώναξέ το, μὴν τὸ ἀποκρύβεις, γιὰ νὰ γνωρίζουμε ἀμφότεροι."